Hoewel ik veel lees, lees ik nog lang niet zo veel als ik graag zou willen. Daardoor kom ik soms pas later tot de ontdekking van bepaalde auteurs. Rebecca Yarros is namelijk beststeller auteur, maar ik had nog niet eerder één van haar boeken gelezen. Onlangs kreeg ik een exemplaar van haar nieuwste boek Wat we achterlaten opgestuurd, en mijn ervaring deel ik vandaag graag met jullie.

Georgia, de hoofpersoon in 'Wat we achterlaten' van Rebecca Yarros, moet helemaal opnieuw beginnen na haar scheiding: ze is haar huis in New York, haar vrienden en haar trots kwijt. Terug in Colorado ontmoet ze de arrogante bestsellerauteur Noah Harrison, die is gevraagd om de onvoltooide roman van haar overgrootmoeder Scarlett Stanton – een literair icoon – af te ronden. Met tegenzin gaat Georgia met hem aan het werk. Als Noah en Georgia een doos met brieven vinden, begrijpen ze waarom Scarlett het boek nooit heeft afgerond.


In Wat we achterlaten wordt je gedurende de hoofdstukken heen en weer geslingerd tussen het heden en het verleden. Doordat de hoofdstukken ieder vrij lang zijn is dit in het begin eventjes wennen. Je wilt namelijk doorlezen in de ene verhaallijn, maar gaat dan al weer door naar de volgende.

Ik merk dat deze overgang gedurende het boek wel wat vloeiender wordt, al had het van mij nog net iets beter in elkaar mogen overlopen. Doordat de hoofdstukken ook nog eens vrij lang zijn heb je minder snel dat 'Nog even een hoofdstukje lezen' gevoel.

Tijdens de hoofdstukken komen er ook regelmatig brieven aan bod die net even dat beetje extra beleving toevoegen aan het verhaal. Ik vind brieven altijd een mooie toevoeging aan een boek, en bij Wat we achterlaten is dit net het puntje op de i.

Gelukkig is de schrijfstijl van Rebecca Yarros erg prettig. Ik had nog niet eerder een boek van haar gelezen en wist daardoor niet goed wat ik moest verwachten. Rebecca schrijft op een unieke, rustige en mooie manier. Zeker wanneer je wat verder in het boek bent kun je hier echt van gaan genieten.

Wat we achterlaten zit vol met spanning, drama en natuurlijk romantiek. Je begint steeds meer van de personages te genieten -al genoot ik stiekem in het begin ook wel van de cocky Noah ;)- en deze groeien ook steeds verder naar elkaar toe.

Hoewel de verhaallijn van mij net iets vloeiender had gemogen, heb ik zeker genoten van dit boek. Ik denk dat als je vaker in dit genre leest je er misschien iets vlotter doorheen gaat. Ik ben natuurlijk heel veel spanning en geweld gewend in de meeste boeken die ik lees, en dan is dit boek net even wat aan de trage kant. Maar, als je eenmaal door de eerste honderd bladzijdes heen bent zal je waarschijnlijk net als ik toch wel nieuwsgierig gaan worden hoe het verhaal zich gaat ontwikkelen. En geloof mij; er komt aan het einde een héle onverwachte wending waardoor je zeker blij bent dat je verder hebt gelezen. 

'' Ben jij al bekend met de boeken van Rebecca Yarros?