Nieuwe auteurs ontdekken is iets wat ik graag doe. Er zijn zó veel boeken dat ik eigenlijk veel te weinig tijd heb om alles te lezen wat ik graag zou willen. Daarom ga ik graag af op aanbevelingen en recensies, want hoe zonde is het om die kostbare tijd dan te verspillen aan boeken die je niet leuk vindt. Een tijdje geleden stuitte ik zelf op een -voor mij- nieuwe auteur; Fredrik Backman. Ik las inmiddels al meerdere van zijn boeken, maar begon met 'Een man die Ove heet'. Nieuwsgierig wat ik er van vond? Lees dan snel verder.
Ove is negenenvijftig jaar oud. Hij rijdt Saab. Mensen noemen hem 'de bittere buurman'. Maar Ove is niet bitter, hij gromt alleen een beetje, en hij heeft inderdaad niet steevast een glimlach op zijn gezicht. Als hij het ergens niet mee eens is, dan zegt hij dat. Vooral tegen zijn onmiddellijke omgeving, in de wijk waarin hij woont. Hij en zijn vrouw Sonja waren de eerste bewoners, samen met hun vrienden Rune en Anita.
Elke ochtend loopt Ove een inspectierondje in zijn buurt. Hij verzet fietsen, controleert de inhoud van afvalbakken, ook al is hij al jaren geen voorzitter meer van de buurtbewonersgroep. Maar achter deze pedante facade schuilt een verhaal, een verdrietig verhaal.
Als de pas gearriveerde nieuwe overburen op een ochtend per ongeluk zijn brievenbus pletten, vormt dat het begin van een komisch en hartverwarmend verhaal over onverwachte vriendschap, ongekamde katten en de kunst van het achteruitrijden met een caravan.
Dit boek is opgedeeld in verschillende, korte hoofdstukken. Hoofdstukken in het heden, maar gedurende het boek vordert lees je ook steeds meer stukjes uit het verleden van Ove.
Ove wordt in eerste instantie omschreven als een negatieve, verbitterde, ruziemakende buurman. Ove vindt werkelijk iedereen om zich heen vervelend, lastig en vooral dom. Na de dood van zijn vrouw Sonja is hij vastberaden zichzelf van het leven te beroven, maar deze zelfmoordpogingen worden keer op keer onderbroken door buurtgenoten of andere lastige mensen.
Ik las verschillende recensies waarin mensen Ove als een vervelende man beschreven, maar ik vind dat absoluut niet het geval. Ja, Ove irriteert zich snel en is een beetje verbitterd, maar is dat zo gek als je alles kwijt ben waar je ooit van hebt gehouden? Met het leven dat Ove achter de rug heeft snap ik goed waar dit vandaan komt. Daarnaast is Ove écht niet zo verbitterd als hij zelf graag wil doen overkomen; als het er op aan komt helpt hij iedereen die zijn hulp nodig heeft en is hij helemaal niet zo onwelwillend.
De wisselende hoofdstukken tussen het heden en nu vond ik zelf erg mooi. Je leert wat er gebeurd is in het verleden van Ove en creëert daardoor steeds meer begrip voor zijn situatie. Het verleden heeft hem gemaakt tot de man die hij nu is.
Met heel veel humor laat Fredrik Backman zien hoe Ove langzaam steeds meer openbloeit naar de mensen om hem heen. Ove werkt zichzelf regelmatig in hilarische situaties die hij zelf iets minder hilarisch vindt. Door deze humor heen vertelt Backman een serieus verhaal over ouder worden, verloren liefde en buiten de maatschappij staan.
Als je het mij vraagt is dit een geweldig boek. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten, maar Een man die Ove heet heeft mij positief verrast. Backman is een geweldige schrijver met mooie, onderliggende boodschappen in zijn verhalen. Ik heb dit boek niet één keer saai of langdradig gevonden en dat wil toch heel wat zeggen. Ove komt langzaam dichtbij en zal zich langzaam in je hart sluiten. Het boek had een passend, ontroerend en tegelijkertijd mooi einde en dat maakte hem voor mij helemaal af.
Geen opmerkingen