Toen ik de cover van 'Neem mij mee' van Sarra Manning zag, was ik gelijk verkocht. Ik vind het heerlijk om zo af en toe een luchtig romannetje te lezen tussen alle spannende thrillers door. Wel zo prettig! Dit boek ging door de aantrekkelijke cover én synopsis gelijk op mijn verlanglijstje. Ik mocht onlangs een recensie exemplaar ontvangen van Uitgeverij de Fontein en deel mijn ervaring vandaag met jullie.

Synopsis
Will heeft de liefde afgezworen. Margot is bang dat ze nooit liefde zal vinden. Tot ze allebei straalverliefd worden – op dezelfde hond! Margot en Will ontmoeten elkaar bij het plaatselijke asiel, waar ze dankzij een reeks misverstanden allebei dezelfde hond komen adopteren: de schuwe maar lieve Blossom. Geen van beiden willen ze de adoptie opgeven, dus ze besluiten de hond te delen. Hoewel ze allebei dol zijn op Blossom, kunnen ze elkaar niet úítstaan, en dat maken ze elkaar duidelijk ook – tot ze ontdekken dat Blossom er alleen maar onrustiger van wordt. Voor hun hond doen ze alles, zélfs netjes met elkaar omgaan – en wanneer ze ophouden continu op elkaar te vitten, ontdekken ze al snel dat er ook heel veel wél leuk is aan de ander…

Vanaf het begin is dit boek erg uitgebreid en gedetailleerd beschreven. In het begin van het boek maken we kennis met Margot. Nadat zij haar kat vrijwillig heeft afgestaan aan haar buren neemt ze de impulsieve beslissing om een hond te adopteren. Ondertussen besluit Will -de absolute tegenpool van Margot- dat het een goed idee is om meer te socialiseren. Hij besluit te beginnen met het af en toe uitlaten van een hond.

In het asiel treffen deze twee personages elkaar en brengt het lot hen samen bij Blossom. Blossom is een verwaarloosde staffy. Maar wat doe je als je beide voor dezelfde hond bent gevallen?

Margot en Will komen tot een compromis en besluiten de hond te 'delen'. Een soort co-ouderschap, maar dan voor dieren. Doordat beide personages totaal verschillend zijn leidt dit tot grappige situaties. Hoe Margot een echte flapuit is, is Will juist terughoudend en rustig. 

In het boek gebeuren er een heleboel verschillende dingen om het verhaal op gang te houden. Desondanks had ik toch wat moeite om dit boek door te komen. De schrijfstijl van Sarra Manning is niet onprettig, maar zorgde er niet voor dat ik echt verder wilde lezen. Doordat ze alles heel uitgebreid omschrijft heb je soms meerdere hoofdstukken achter elkaar waarin er eigenlijk niets gebeurd. Ik had graag iets meer chemie tussen de personages gezien en iets minder focus op de hond.

Gelukkig maakt het einde van het boek een heleboel goed en komt er tegen de laatste 100 pagina's iets meer vaart in. Neem mij mee is zeker een prima feelgood romannetje, maar het is wel een vereiste dat je een echte hondenliefhebber bent. ;)