Ik heb het afgelopen jaar al heel wat mooie boeken gelezen. Hoewel daar door onze verhuizing even een kleine rem op is gekomen en ik iets minder heb kunnen lezen dan ik graag zou willen, zijn we inmiddels dusdanig gesetteld dat ik in de avonden weer tijd heb om lekker een boek open te kunnen slaan en een paar uur te kunnen lezen. Ik mocht voor Best of Thrillers het nieuwe boek Waar bloed bevriest van Giles Kristian ontvangen, en deze recenseer ik vandaag.
Erik Amdahl en zijn dochter Sofia vertrekken op een lang beloofde langlauftocht tot diep in de noordpoolcirkel. Voor Erik is dit de kans om de band met zijn enige overgebleven dochter Sofia te herstellen, nadat haar zus om het leven kwam bij een tragisch ongeval. Voor Sofia is dit het bewijs dat haar vader haar vertrouwt en haar als een volwassene behandelt.
Op de eerste dag in de besneeuwde wildernis, als de temperatuur ver onder nul daalt, dwingt een ongeluk hen op zoek te gaan naar hulp en onderdak. Vlakbij vinden ze het huis van een stel dat ze eerder hebben ontmoet en dat hen welkom heet. Erik is opgelucht. Hij gelooft dat het ergste voorbij is. Hij denkt dat Sofia nu veilig is. Maar het tegendeel is waar.
Want Erik en Sofia zijn die avond niet de enige bezoekers van het oude stel – en als ze getuige zijn van iets verschrikkelijks, zullen ze moeten rennen voor hun leven. Onder de wervelende lichtshow van het noorderlicht ontstaat een huiveringwekkend gevecht – tegen hun achtervolgers en tegen de natuur.
We maken in de eerste hoofdstukken kennis met de hoofdpersonages; de Amdahls. Zij vertoeven zich tijdelijk in een prachtig landschap die zo beeldend wordt beschreven dat je je -als je je ogen sluit- zelf ook bijna in deze omgeving waant. Tussen de Amdahls heerst een bepaalde onuitgesproken spanning die mij al snel nieuwsgierig maakt naar hen verleden.
Veel tijd om bij deze onderlinge spanning stil te staan is er niet, want het boek wordt al heel erg snel héél erg spannend. Erik en Sofia slaan op de vlucht en laat me je vertellen; wat is dit boek spannend! Ik lees best veel thrillers, maar ik heb zelden een boek waarbij ik mij echt zó kan inleven in personages en bijna op het puntje van mijn stoel zit.
Doordat het boek zo beeldend wordt geschreven is het ook een perfect boek voor deze tijd van het jaar. Je hebt op een gegeven moment echt het idee dat je zelf op die ski's staat en bent continu aan het meedenken naar de beste en slimste vluchtroutes. Het boek neemt ook een bijzondere, wetenschappelijke wending die je heel erg laat nadenken over de wereldwijde gebeurtenissen van de afgelopen twee jaar.
Naast het feit dat de spanning in dit boek geweldig is, vind ik ook de onderliggende boodschappen heel erg bijzonder. Het boek schetste en beeld over hoeveel de mens aankan als het er écht op aan komt, en vooral over hoeveel we over hebben voor diegenen die we lief hebben.
Aan het einde van dit boek wordt in het nawoord van Giles Kristian ook omschreven dat dit verhaal mede geïnspireerd werd door de lange tocht die Jan Baalsrud noodgedwongen maakte tijdens de tweede wereldoorlog. Hij ontsnapte toen hun boot door de Duitsers tot zinken werd gebracht. Drijfnat en zonder boot kwam hij aan bij de Lyngen Alpen, waar hij vluchtte voor zijn leven. Negen weken lang heeft hij ontberingen doorstaan die ons voorstellingsvermogen te boven gaan.
Deze inspiratie achter het boek maakte het verhaal voor mij nog een stukje bijzonderder. Dat iemand een soortgelijk scenario daadwerkelijk -en nog in vele heftigere mate- heeft meegemaakt vind ik ontzettend bewonderingswaardig.
Goed, terug naar het boek! Hoewel het boek óntzettend spannend is en ik gerust kan zeggen dat ik hem met vijf sterren beloon, vond ik het einde een klein tikkeltje teleurstellen. Hoewel het verhaal feitelijk gezien 'af' is, had ik graag nog een epiloog gezien om het boek nog net wat meer diepte gegeven. Dat had mijn inziens beter gekund, maar desondanks; chapeau! Wat een parel is dit boek.
Dit artikel bevat een recensie exemplaar.
Lees
hier mijn disclaimer.
Geen opmerkingen